Home Reisverhalen Tsjechië en Slowakije voorjaar 2013

Tsjechië en Slowakije voorjaar 2013

door Chris
Tsjechië en Slowakije voorjaar 2013

Een preek tussen de sprookjes

Via kleine Tsjechische weggetjes naar een mysterieus zwart gat (Chrastický hadec) bij de Poolse grens. Het laatste stuk gaat over een bemost, steil en smal weggetje. Het is een oude groeve, sinds 1998 een natuurmonument vanwege bijzondere streepvarens. Omdat dit ook een geo-cache-schatzoekersplek is, zoeken we tussen de boomwortels en in kleine grotjes naar een schatkist, helaas! Dan zien we in de diepte een zwarte poel, we klauteren er naar toe:

Tegenover de toegangsweg naar deze natuurlijke bezienswaardigheid nemen we een blubberige shortcut (op onze kaart een grijs weggetje) en komen terecht in Branná, waar we goed eten, lekker buiten en met mooi uitzicht!

Een lieve serveerster met paardenstaartjes spreekt 1 woord Engels en brengt ons de specialiteiten van het huis.

Ton: Dan op zoek naar de waterraderen voor de goudwinning bij Zlaté Hory. Vanaf de parkeerplaats lopen we langs tribunes (wat zou daar gedaan worden?) en dan verder langs een riviertje het bos in.

Als we langs de houten huisjes met de waterraderen omhoog lopen, komt er een man naar ons toe. Hij zou zo maar de broer van Rob de Nijs kunnen zijn en hij vraagt of we een rondleiding willen. De locatie is echter dermate overzichtelijk, dus nee bedankt, laat maar. Hij dringt niet verder aan. We bekijken wat we willen zien, het zit allemaal leuk in elkaar, we kijken waar het water boven vandaan komt.

Als we weer beneden aan komen staat de broer van Rob de Nijs met vier Tsjechen, die geen “nee” wilden zeggen. We zien hem breeduit pratend het bos in wijzen en hurken bij een steen met een heel verhaal en de vier Tsjechen kijken steeds chagrijniger… En dan moet de eigenlijke rondleiding nog beginnen… Goede keus van ons, hebben we toch wel een neusje voor!

Een muffe keuken

Chris: Het wordt weer eens tijd een camping te zoeken. Vrij kamperen is in Tsjechië officieel verboden en een echte achteraf plek is in dit gebied niet eenvoudig te vinden. Ook zijn er weinig campings in dit gebied. Die in Vrbno gaat eigenlijk pas 10 mei open, maar mensen die bij de ingang hun bierterrasje seizoensklaar maken, bellen de campingeigenaar die ergens een hutje aan het schilderen is. Voor één nacht en wat smekende blikken mogen we wel op het grasveld gaan staan, maar…. alleen het mannensanitair is schoon.

En de “grappige” keuken, die na een lange vochtige winter en open koelkastdeuren een beetje ruikt, mogen we ook wel gebruiken. Na een kort wandelingetje naar… niks, zitten we op een leeg terrasje te wachten op de duisternis.

5 mei
Ons campinggas begint nu echt op te raken en de vullingen zijn hier niet te koop, dus maak ik koffie in het keukentje. Dan de douche: na een hele tijd koud water zijn de douchemuntjes bijna op en wordt het water loeiheet en er is geen instelknop! Dus staan we samen rare bewegingen te maken om toch enigszins schoon te worden.

Een sprookjestuin met een verhaal

Dan rijden we naar de Sprookjestuin! Een veelbelovende internettip. Ton gooit 5 kronen voor het parkeren in een jampotje nadat hij eerst de peuken daaruit verwijdert. Dan worden we welkom geheten door de eigenaar en creator van de tuin. Er volgt in het Duits een hele preek over wat belangrijk is in het leven.

We kunnen gerust rondkijken, hij vraagt alleen een bijdrage voor het beton, dat nu gelukkig van veel betere kwaliteit is dan vroeger. Toen ze als immigranten in dit gebied kwamen wonen vanuit de stad vanwege de frisse berglucht, vond de politie (we spreken nu wel over de tijd van achter het IJzeren Gordijn) ze maar rare snuiters en toen ze ook nog eens een beeld van de naakte godin Diane vlak naast de openbare weg hadden gezet, was dit ontoelaatbaar en konden ze er maar beter een heks van maken van het sprookje Hans en Grietje. Beter voor de dorpsbewoners.

Achterin de tuin werd met het oorspronkelijke hoofd een nieuwe naakte godin gemaakt.

In Bruntál eten we een broodje op een mooi plein met overweldigende rose bloesems

Dan kijken we even snel bij een natuurlijke bezienswaardigheid van lavastenen, wat zou het mooi zijn om hier te kamperen, maar het weggetje is verboden voor auto’s.

Duiken in een oude steengroeve

Dan arriveren we bij een oude steengroeve, verschillende groepen duikers zijn hier bezig.

Het is een bijzondere plek, we lopen wat rond in de zon, die eindelijk soms schijnt! Een kilometer naar het oosten ligt het dorpje Svobodne Heřmanice, waar we lekker buiten eten en een heel gesprek hebben met de man van de eigenaresse, we krijgen nog mooie ansichten cadeau.

De zon schijnt volop nu, tijd voor een camping: verderop meandert de Moravice door een bosrijk gebied en volgens onze kaart is er een camping. Deze camping is iets duurder (210 kronen en 100 voor elektrisch), maar gemoedelijk en alles perfect in orde, zelfs een invalidentoilet/douche en ook heel modern: je kan kiezen tussen toiletpapier of een oude rekening…. Recycling!

We drinken een biertje in de zon en als we naar de biertent willen, blijkt die gesloten. We doen nog een zwakke poging naar het dorp te lopen, maar dat blijkt drie kilometer verderop, dus we gaan maar weer bij het busje aan de rivier zitten.

6 mei
Na een werkelijk zalige douche vertrekken we om 11 uur van de camping, alles weer opgeladen, goed gevoel. Ton leest de kaart en probeert ons weer via zoveel mogelijk kleine weggetjes naar de Slowaakse grens te dirigeren. Liftster Lenka rijdt nog een stukje mee en bij Makov willen we nog één keer lekker Tsjechisch eten. In het wegrestaurant op de grens heeft men alleen knoflooksoep en gepaneerde kipschnitzels. Lees maar verder op pagina 6.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie