IJs-land in Slowakije
Via onze mobiele wifi kijken we op deze site (het is Slowaaks: zie het rode zinnetje met de datum en de tijd) wanneer de enige koudwatergeiser van het vasteland van Europa, die hier in de buurt is, gaat spuiten. Dat blijkt morgen tussen 14.00 en 18.00, gelukkig niet ’s nachts. De geiser van Herl’any tussen Košice en Vranov spuit met een interval van 32 – 36 uur.
Dan kunnen we vandaag het best naar een camping bij het Sirava meer gaan, we willen hier nog wel even kijken omdat we er in 2005 ook waren op de terugweg van Roemenië. We rijden zowel het kleine Vinianske meer als het grote Sirava meer rond, maar kunnen geen open camping vinden, wel enkele totaal of half verlaten campings.
Uiteindelijk vinden we een mooie plek pal aan het meer al moeten we wel even een stinkende dooie vis verwijderen en zitten er spuugbeestjes in de bomen boven het busje….
We genieten van vlagen melancholische zigeunermuziek (zang, accordeon, saxofoon) van onze prettig gestoorde buren en bellen met onze moeders want het is moederdag!
Op loopafstand is een klein tentje waar we zo ongeveer het meest foute voedsel dat er bestaat nuttigen: langose (knapperig en vet deeg met mayo, ketchup en geraspte kaas) met een halve liter kofola (Slowaakse cola). Volgens een al drie jaar reizende Amerikaan is het water van dit Siravameer niet giftig, het is alleen erg vies, maar je kan er best in zwemmen. We gaan vroeg slapen.
De geiser gaat spuiten!
13 mei
Voor zessen sta ik alweer koffie te maken. We mogen vandaag niet te laat komen! We gaan vandaag iets heel bijzonders meemaken, mensen die op IJsland zijn geweest lachen ons waarschijnlijk uit. Maar we gaan een heuse geiser zien spuiten! We checken de informatie op de site nog eens en omdat hij gisternacht om 4 uur spoot is de verwachte tijd nu bijgesteld tot tussen 13.00 en 15.00.
We rijden over witte weggetjes (zoveel haast hebben we nu ook weer niet) en zien plots een autowasserette, die heb je hier niet veel. Ton gaat aan de slag met een ingewikkeld spuit- en inzeepprogramma, voor elk onderdeeltje moet je een euro erin gooien. Een Engels sprekende man is zo aardig ons nog even op weg te helpen.
Dan rijden we bij Vranov gelukkig nog een paar keer fout, fijn, dan hoeven we straks niet zo lang te wachten!
Nu nog een beboste 810 meter hoge pas over achter een stinkend dieseltje dus maar even wat afstand houden.
In het dorp Herl’any is het parkeerterrein bij de geiser niet moeilijk te vinden. Op een bord staat de tijd van de verwachte volgende eruptie aangegeven.
Ton ziet het water beneden al borrelen! We willen het naastgelegen restaurant in, helaas is daar net een congres gaande. Dan maar wachten op de parkeerplaats in het busje en iPadten, in de auto naast ons wacht een vrouw.
We zoeken de werking en de details van de geiser op op internet. Als ondergronds water een temperatuur bereikt van boven de 125°C, dan wordt het plots omgezet in stoom, het volume van stoom is 16 keer zo groot als vloeibaar water, zodat het water dat boven de stoom zit met grote kracht door een evt. gat geduwd wordt.
Precies op tijd!
Het gat bij Herl’any is kunstmatig omdat men hier in 1870, tot 400 meter diep, ging boren naar geneeskrachtig water. In het begin spoot de geiser 10 dagen lang en kwam het water tot 112 meter hoogte! Nu wordt in een klein half uur tijd zo’n 60.000 liter water met een zwavelgeur omhoog gestuwd en komt het water toch nog zo’n 15 meter hoog.
De temperatuur van het water schommelt tussen de 10 en de 17,8°C. Als er veel regenval is geweest, dan is het interval tussen de erupties korter.
We wachten al anderhalf uur, spannend, het is nu 12.10 en zelfs de ansichtkaarten hebben we al geschreven.
Ha, ha, precies om 13.00 begint hij te spuiten, we rennen er heen! De mensen van het congres komen ook naar buiten. Ach, wat je ziet is niks bijzonders eigenlijk, het zou ook een fontein kunnen zijn, die met een druk op de knop bediend wordt. Maar vooral dat verplicht wachten (onthaasten) is heerlijk.
We maken als ie wat minder hoog komt, nog een langdradig filmpje (invloed van Andy Warhol, die een keer een 15-uur durende film van een slapende man maakte?) Maar het einde is inderdaad het grappigst, hij puft nog wat na en dan gaat Ton kijken….
Aangezien hij dus lekker vroeg spoot, hebben we de rest van de middag “vrij”
We rijden verder naar beneden, naar Košice, de culturele hoofdstad van Europa van 2013! We zouden het mooi gerestaureerde centrum kunnen gaan bekijken. Maar als we het drukke verkeer en de mistroostige flats zien, gaan we op de rondweg linksaf.
Een grappig postkantoor
We rijden weer eens fout, een luxe woonwijk in, en dan, in een dorp, zien we een postkantoor. Er staat een bord: twee keer per dag is het 40 minuten open en we hebben geluk! In het gebouw kiezen we de eerste deur rechts en staan wat ongeduldig te kijken in een kantoortje naar twee telefonerende vrouwen.
Als één klaar is, vertelt ze dat het postkantoor verder de gang in is. Okee, daar is een deur, maar die is op slot, de sleutel zit erin, we komen op een binnenplaats. Op de grond een geel bord: “posta”. We kopen postzegels en we hoeven ze niet te plakken, dat doet de beamte wel. Het is vaak in Tsjechië en Slowakije zo dat winkels, restaurants of wat dan ook, in woonhuizen gevestigd zijn, voor ons heel onduidelijk.
Alweer een lieve ontmoeting
Even later arriveren we op een Nederlandse camping: camping Sokol. Achter een poort zoeken we naar iemand die ons kan vertellen of de camping open is. We zien nl. wel een boomgaard met stroomaansluitingen.
Jana komt er aan en legt ons alles uit tijdens een welkomstdrankje. Zij en Harry, die in zijn schilderskleren ook even komt kennismaken, wonen hier nu al negen jaar. De camping ziet er erg leuk uit en alles is prima in orde. Nadat we het busje ergens hebben neergezet, we zijn weer eens de enige gasten, al waren hier vorige week veel Nederlanders, gaan we vanwege de kou in het “gastenverblijf” zitten. We kunnen hier lekker vlot internetten en er is veel informatie over de streek.
14 mei
De douche is, zoals vaak op Nederlandse campings, heerlijk en handig. We gaan ontbijten bij Jana, en ook dat is zalig! We kopen nog wat zelfgemaakte jam. Het motregent helaas wel wat en als ik een foto voor onze website wil maken van de mooie entree met bloemen, wil Jana er niet op en kruipt ze achter een plant. Wat een lieve en innemende persoonlijkheid! We hadden nog het idee om vanavond hier terug te komen om haar kookkunsten te ervaren, maar dat laten we varen omdat we liever niet zijn gebonden aan afspraken.
De IJsbrok
Vandaag is ons plan om, alweer een gekkigheidje van de natuur, een ijskloof te bezichtigen: in een ingestorte doline ligt een ijsbrok van 2000 jaar oud en dat is in een land met hoge zomerse temperaturen toch wel vreemd.
Maar eerst een grootse culinaire ervaring! Na twee flinke passen komen we in het dorp Krásnohorské Podhradie, vlak voor Rožňava en hier kunnen we een heel menu krijgen voor slechts 3 euro! Eerst een grote kom groentesoep, dan zalig zacht varkensvlees met Slowaakse rijst, en dan nog een heerlijk appeltoetje, waarin zoet en zuur, knapperig en zacht, perfect zijn gecombineerd. Complimenten voor de kok! De wegwerkers en het winkelpersoneel weten wel waarom ze hier eten en aan de menukaart te zien hebben we geluk dat het vandaag dinsdag is.
In het karstgebied tegen de Hongaarse grens, iets ten westen van het dorp Silica, lopen we vanaf een parkeerplaats een nu (door de motregen) wat glibberig, goed aangegeven pad af. Na 15 minuten zien we de kloof, nu nog een paar trappetjes naar beneden en dan zien we een klomp ijs met zij-stalagtietjes in een versteende rust, geen geluid vanuit de bewoonde wereld is hier te horen. Uiteraard zijn hier geen andere toeristen.
Onze foto’s lukken hier niet, want het is hier erg donker en je kan niet heel dichtbij komen.
De camping is nog gesloten
Via een gele weg (de 533) over een hoge pas met haarspelden rijden we nu naar Dedinky. Helaas blijkt de camping aldaar nog niet open, maar als we in het hotel gaan vragen, vinden ze het goed dat we daar (gratis) gaan staan en van hun toiletten gebruik maken. We zitten (en eten en drinken) dus de hele avond (vanwege de kou) in het restaurant, maar ook dat kost ons nog geen 20 euro! En er is ook nog gratis wifi, een perfect Duits sprekende dame en een opgezette beer!
Als het songfestival begint krijgen we de afstandbediening, maar op geen van de honderden zenders is Anouk te vinden!
15 mei
’t Is gelukkig weer zonnig en vanwege de koude nacht vegen we eerst het condens binnen weg. Deze “camping” heeft nauwelijks een recht plekje, maar toch hebben we gisteren ons busje redelijk recht weten te zetten:
Iets verderop, vlak na het dorp Stratena, maken we een leuke wandeling: vlak voor een tunnel gaat de “oude weg” langs een mooie canyon, een Duits paar wandelt soms voor en soms achter ons.
We durven niet terug door de tunnel, bovendien is dat veel minder mooi. Op de schaduwrijke plekken ligt er soms nog wat sneeuw en er zijn vele watervalletjes te bewonderen.
De IJsgrotten van Dobšiná
Een paar kilometer verderop liggen de IJsgrotten van Dobšiná, in het restaurant aan de weg eten we Ice Ladies (26 euro voor twee, dat de slagroom uit een spuitbus er wat slapjes uitziet, nemen we maar op de koop toe, het is toch wel heel origineel, of niet soms?)
en daar zien we het Duitse stel weer aankomen, ze lopen alvast door naar boven: dit is ongeveer 140 meter hoogteverschil en het is zo’n 25 minuten lopen. Boven zien we ze weer bij de kassa’s, hier op deze link de entreeprijzen en openingstijden.
We wachten tussen vele pubers (heel vermakelijk) tot we naar binnen mogen. In onze rondleiding zitten slechts ongeveer 10 mensen, de schoolklas komt vlak na ons, dus die horen we af en toe wel.
Foto’s maken is moeilijk, maar klik hier voor een link naar afbeeldingen via google. Het is letterlijk en figuurlijk een schitterende rondleiding, de mooiste dingen worden bewaard voor het laatst, je bent er op de heenweg al langs gelopen, maar toen was het licht uit. De hele rondleiding duurt slechts 30 minuten, je moet wel iets warms aan en het is absoluut één van de hoogtepunten van deze vakantie! Lees maar verder op pagina 9.