Home ReisverhalenBalkan, westelijk Bosnië en verder 2011

Bosnië en verder 2011

door Chris

Hazelnootwatertje

Chris: Ten noorden van het Griekse Volos rijden we hoog boven zee het bergdorp Keramidi binnen en de straten worden steeds smaller. Zo herinneren we het ons niet van 2007. Het blijkt dat je vlak voor het ingaan van het dorp naar rechts moet.

We doen weer de mooie niet geasfalteerde route richting Agiokambos. Ton herkent de overnachtingsplek uit 2007 nauwelijks en vindt het hier nu ook veel te heet. Dan weet ik nog wel een strandje met een waterval, eens gelezen op internet. Het blijkt geweldig! Er staan een Nederlandse camper en twee auto’s op het strand, maar we zijn de toegangsweg al voorbij dus we zoeken een omkeerplek. Als we die vinden zijn we al aan de andere kant van de baai en het is hier nog veel fijner! In de schaduw van een dennenbos vinden we een recht stukje.

Via korte wandelpaadjes zijn de diverse stranden te bereiken, we lopen eerst naar het brede strand waar een rivier de zee bereikt. Een Oostenrijks naturistengezinnetje speelt hier in de schone beek, hun kampeerbusje staat verderop, een beetje verscholen. De Nederlandse camper is ondertussen weggegaan. Via de weg zoeken we nu de waterval, hij ligt prachtig in een kloof omgeven door bos met een mooi “zwembad” eronder!
De tweede wandeling gaat via een overgroeid pad naar een smal en ondiep strand. Een visser is op zijn boot bezig.

Via mooie met mos begroeide rotsen in zee! (door het zoete water uit de rivier) komen we weer bij het gezin en gaan we ook bloot zwemmen, eerst zout en dan zoet, zalig!
We eten brood dat licht naar kaneel blijkt te smaken met een blikje vis, uiteraard niet echt geweldig, maar afdoende. ’s Avonds bestuderen we het binnenhalen van visnetten, zeemeeuwen en pubers die gitaar komen spelen.

Zwemmen onder de waterval

25 mei
Vandaag gaan we aan de terugreis beginnen, dan hebben we heel relaxed vijf dagen de tijd. We beginnen met een omgekeerde goeiemorgenfoto , dus niet vanuit het busje gezien maar in het busje gezien.

En dan gaan we naar het bad onder de waterval, waarom eerst in zee zwemmen? Het is natuurlijk koud maar verrukkelijk!

Ton heeft het hier zo naar zijn zin dat hij bijna vergeet zich aan te kleden voordat hij weer de “normale” wereld ingaat.
We bedanken deze plek en de kampeerplek en beginnen aan de thuisreis. Na 1,4 km al een mogelijkheid tot ontbijt bij “Paradies”. Een ongeïnteresseerde gezette Duitse vrouw hapt rustig verder van haar broodje als ze onze bestelling opneemt. Het ontbijt is echter overvloedig en lekker in een mooie ambiance.
Met een snelle weg zijn we nu in drie kwartier op de snelweg bij Larisa en in Korinos rest-aerea met schone toiletten genieten we alweer van een warme lunch.

Bij de Griekse grens veel wachtende vrachtwagens, altijd een sneu gezicht. Wij zijn binnen 10 minuten aan de overkant. Ze vragen nog of we bij binnenkomst van Griekenland een autodocument hebben gekregen. Nee, deze keer niet. Morgen weer benieuwd naar de Servische willekeur. In Gevgelije gaan we meteen na de grens van de snelweg af om diesel te tanken, dit kan hier met euro’s. In het stadje kun je pinnen en we doen ook weer wat goedkope boodschappen.

Beschermd door de sfinx

Dan op zoek naar een overnachtingsplek maar er dreigt onweer. Ergens is een afslag zo vreemd dat we bijna de snelweg niet meer terug op kunnen. We doorstaan op de snelweg twee verschrikkelijke onweersbuien en dan gloort er weer wat. Overnachten bij Mladost dan maar? Het stuwmeer staat heel veel hoger en de paadjes er naar toe staan onder water of zijn zeer blubberig. Toch vinden we verderop een vreemde overnachtingsplek: we staan zowat onder de snelweg en worden beschermd door een sfinx.

Het druppelt nog een beetje maar het onweer verdwijnt naar het zuiden. Een wandelingetje biedt geen kans op een leuker plekje, het waterige zonnetje begint alweer te schijnen en het wordt zelfs heet. De zwaluwtjes kwetteren en ik ben weer helemaal bij met schrijven. We doen verder niet veel, Ton ziet twee mestkevers een zwarte bol verplaatsen, hij maakt er een heel “buurman en buurman” verhaal van. De ene maakt een holletje in de grond en de ander bewaakt de keutel. Ja, het is een schapenkeutel, even met de schroevendraaier erin prikken, even ruiken. De mestkevers houden zich na deze actie een tijdlang morsdood.
’s Avonds in het donker staat er plots iemand naast ons: of we wat zachter willen doen? Heel grappig op deze verlaten plek, maar voor de zekerheid praten we nog veel zachter.

26 mei
Ik ben erg vroeg wakker en zit eerst twee uur voorin het busje en lees het boek “Staal” van Silvia Avallone uit. Af en toe groet ik een trekkertje of een busje vol mensen. Als we de plek verlaten zien we een grote troep kraaien met grote witte dingen (plantenpluis?) in hun snavels.

Zwemmen, rijden, eten

In het warme Mladost-meer ga ik zwemmen, Ton hoeft niet zo nodig. We kunnen hier de snelweg op en kijken naar onze overnachtingsplek. Oh, we waren toch wel erg zichtbaar als we gingen plassen.
De grens van Macedonië naar Servië gaat snel, ze vragen wel naar het autodocument maar als je dat niet hebt gekregen bij de vorige grens doen ze niet moeilijk.

Een vrachtwagen hijgt in mijn nek als we ergens tien kilometer lang 60 km/uur moeten rijden, een dikke 70 dus, en we worden ingehaald door een mercedes die gewoon tussen de paaltjes doorrijdt op de tegemoetkomende weghelft, ook nog in een bocht. Zodra het kan laat ik het sliertje maar even voorbij.
In Džep eten we “mutschkalitza von Leskovac”: paprika en vlees in een heet ovenschaaltje. We betalen met euro’s en krijgen het wisselgeld in denars, heel handig! Helaas is de autowasser er vandaag niet.

Bij Paracin gaan we van de snelweg af en rijden naar het oosten, bij Grza is net een wegomlegging en de stoplichten zijn niet goed op elkaar afgestemd, op een smal stukje moet iedereen weer terug! Wij gaan hier een bebost dal in met meertjes, eerst een kinderkamp, de juffen staan op de weg en zorgen er voor dat alle kinderen veilig oversteken, en dan vijf kilometer lang zomerhuisjes (in aanbouw) aan modderige paadjes aan een (nu) modderig riviertje. In een bloedhete zomer waarschijnlijk een superplek! We vinden bij twee meertjes wel wat overnachtingsplekjes maar alle in de schaduw en in de modder naast overvolle afvalemmers en zielige zwerfhondjes.

Een betere overnachtingsplek

Bij het eerste meertje blijkt een asfaltweg de bergen in te lopen en na ongeveer zes kilometer vinden we een geschikte overnachtingsplek.

Uitzicht op golvende velden met kleine boerenhuizen, in één ervan woont een hekserige vrouw die op de heuvel haar schapen hoedt. Twee brommers en een auto, meer komt er niet langs op de hier onverharde weg. Door de wind gaan we ’s avonds in het busje zitten lezen.

27 mei
Alweer vroeg op pad met fris gewassen haren. Na een kilometer verandert de weg in blubber dus we gaan weer terug. Bij het kinderkamp kunnen we ontbijten.

We kunnen hier ook water tappen, op de weg richting snelweg zien we nog een oude tunnel. We doen boodschappen in een dorpje onderweg en bij Paracin de autoput weer op.
Belgrado: de brug blijft hier een flessenhals, ze zijn wel druk bezig met wegverbredingen en ook een nieuwe rondweg zal er ooit komen. We doen drie kwartier over het drukke tolvrije stuk.

Dan wordt het weer rustig op de snelweg. Bij een OMV-benzinestation eten we zalige gebakken kippenlevertjes met groente. Maar bij een ander OMV-station vlak voor de Kroatische grens tanken we 53 liter diesel voor 83 euro, belachelijk duur en we moeten ook nog eens lang wachten.

Een laatste keer vrij kamperen

Bij het Kroatische Slavonski Brod vinden we in de heuvels onze overnachtingsplek het “Hazelnootwatertje”, het is er wonderschoon.

Het is hier nu ruim 30°C en je kunt hier zwemmen. Het is druk met vissers, vrijers, kampeerders, wandelaars, kinderen en zwemmers. ’s Avonds ontmoeten we nog een aardige Tanzaniaan. Een aantal vissers gaat ’s nachts door met vissen.

28 mei
Er komen weer nieuwe vissers bij. Het waait, dus hebben we geen zin om te zwemmen. We rijden de laatste ruk naar huis, overnachten nog ergens in Duitsland op het parkeerterrein van een Aldi en zijn zondagochtend gezond weer thuis. Tot de volgende vakantie! Zoals het nu lijkt wordt dit een reis naar Wales in augustus. Maar eerst nog een weekend naar de Achterhoek.

Dit vind je misschien ook leuk

Schrijf een reactie