Het beroemde blauwe oog
Chris: Ongeveer 100 meter voor de toegangsweg naar de Syri i Kaltër (= Het Blauwe Oog, letterlijk: oog het blauwe) vinden we links een overnachtingsplek. Aan deze kant van de rivier ligt veel afval dus we gaan door het kraakheldere riviertje naar een mooiere plek.
’s Avonds een kampvuur, we horen steeds lachgeluiden vanuit de bomen en ze gooien ook met eikeltjes! Eekhoorntjes? In het donker komt er nog één jeepje langs door de rivier, verder zien we hier niemand! Nog één keer hout halen en dan weer heerlijk slapen….
Hoogtepunt van de dag: Butrint. Dieptepunt van de dag: kunnen we weer eens niet bedenken. 60 kilometer gereden
24 september
Om 6.45 wakker, het is 15°C, iets koeler dan aan zee, maar eigenlijk hebben we vanaf de Albanese grens alleen maar mooi weer gehad. Net als we willen badderen in de beek komt er een trage, grote kudde langs. Niet dat we denken dat die beesten preuts zijn maar er loop vaak ook een herder mee. En inderdaad, na een uurtje lezen komt die herder er al aan, we hadden dus al 100 x die stoute crocks kunnen aantrekken. Nu zitten we dus, beleefd als we zijn, opgescheept met een herder en hij rookt er nog maar eens eentje.
We kunnen nauwelijks een woord wisselen, hij is voor zover we begrijpen niet de eigenaar van de koeien maar slechts de herder. Na wat heen en weer gedrentel gaat Ton maar in zijn zwembroek de beek in en eindelijk gaat de man weer richting kudde. Ik hou nu ook maar mijn bikini aan, want waar hij nu weer is???
Een relaxte ochtend bij de Syri i Kaltër
In ieder geval gaan we lekker fris richting Blauwe Oog. Bij een slagboompje betalen we 200 lek en rijden een paar kilometer op een oud asfaltweggetje naar het eerste restaurant, heel origineel “Blue Eye” genoemd, we vragen of we de batterij van de camera mogen opladen.
Dat mag en in een supertraag tempo bekijken we de prachtige bron. Foto’s kunnen de pracht van deze bron niet goed weergeven.
Het is echt indrukwekkend, een enorm gat van meer dan vijftig meter diep met borrelende gasjes, blauw, groen, zwart, wit, tsja, hoe omschrijf je dit? Ik zou er niet graag induiken, het water heeft een constante temperatuur van 10°C.
We bekijken de rest van het kleine parkje, aan het eind zijn nog wat ouderwetse vakantiehuisjes en een café.
Vroeger was deze mooie plek gereserveerd voor de partijbonzen om te vissen en te jagen en mocht het gewone volk hier niet komen.
Kikkerbilletjes
Dan zitten we een paar uur op het mooie terras en wachten tot de camera is opgeladen. Waarschijnlijk komen we voorlopig geen camping meer tegen. Dit is absoluut niet vervelend of zo. Gefrituurde kaas met toebehoren, drankjes, lezen, schrijven, puzzelen, af en toe opkijkend en genieten van de prachtige omgeving.
Een groepje Amerikanen arriveert, we zagen ze gisteren ook al bij Butrint. Twee rasta-mensen hebben in de koude bron gezwommen! Albanese toeristen filmen een arriverende gloednieuwe mercedes, een jochie stapt uit en hij blijkt de chauffeur. Een visser jaagt op kikkers en slaat ze dood op de stenen.
Ton vult het badwater bij en we bestellen patat en calamares en dan hebben we ook alle gerechten op de kaart gehad. Terug bij de slagboom zien we de herder weer zitten. We rijden over een pas en dalen af naar het schitterende Drinos-dal waar de bunkertjes in dubbeldikke rijen met de kopjes boven de grond komen. We slaan linksaf naar Gjirokastër. Lees maar verder op pagina 16.